4822

(4 EYLÜL)

Bu sefer yolculuk zorlu geçti, kızlar huzursuzlandı, sıkıldı ve sürekli durmak zorunda kaldık. Son yarım saati arka koltukta aralarında gittiğim için bunaldım, ben de, ama Artur'a vardığımızda her şey değişti tabi.

Bulutlu bir Eylül akşamüstü, terasta yorgunluk kahvesi bizi kendimize getirdi. Akşam kızlar sanırım rutinleri bozulduğu için, epey zorlandılar uykuya geçerken. Onları yatırdıktan sonra ben kısa bir yürüyüşe çıktım, aklımdan işle ilgili sıkıntıları çıkarmakta zorlandım. 

Yürürken yavaşladım ve yanı başımdaki Hocam bana bu anın en mükemmel an olduğunu hatırlatınca gülümsedim.