(16 EYLÜL)
"Sen kendine teşekkür et" derkenki ifaden hala aklımda, bana hayranlıkla bakan gözlerinin sessizliği sonsuza uzanırken zaman durdu bir anlığına...
O kapı önünde ben artık başka bir yerdeydim, asla dönmemek üzere eskiye- ve sen tanıklık ettin buna.
Aramızda bundan böyle mesafeler kalmadı, çekingenliğim yerini oyunculuğa bıraktı, sen de hemen neşeyle katıldın bu oyuna.
Gülümsemem hep duruyor yüzümde, kalbimde duruyor her an...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder