(28 MAYIS)
Dün akşam keyifli başladı, yorgunluğumuzu unutup dışarı çıktık ve ertelediğimiz planı gerçekleştirdik, dönüşte hiç beklemediğim yerden bir darbe aldım. Aslında önemsiz, komik belki, yine de çok canımı sıktı bu kötü anlık sürpriz. Zihnimde yine anında canlandı yakın gelecek endişeleri ve söylenen ses: "Neden beni başıma hep bu aynı olay geliyor? Şimdi zamanı mıydı yani?! Tam da hava alnında veya yolculukta kötü durumda kalırsam ne yapacağım? Konserde olur da gecemi berbat ederse?..."
Kısa süre sonra susturdum o sesi, sakinleşmeyi başardım, ama doğrusu bütün keyfim de kaçtı. Bu sabah sahilde kahvaltıya giderken, harika bir gün olması gereken bu mis gibi günde huzursuz ve bitkin hissediyordum. Aslında yenilmiş, darbelenmiş, biraz küskündüm ve kimsenin benim acılarımı umursamadığını düşünüyordum içten içe.
Hala büyüyemedi o içimdeki ses, ne kadar da mızmız bir çocuk gibi-hala...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder