(27 HAZİRAN)
Tuhaf duyulduğunun farkındayım, garipseneceğimi tahmin ediyorum. Hatta kendi kendimi garipsiyorum, bana da acayip geliyor.
Hiç ama hiç yadırgamadan, 30 kişilik sanghamın içinde yer almaktan rahatsızlık duymadan, karşılıklı teslim olarak bu birkaç günü birlikte geçirdik.
Evde yalnızken olduğumdan daha sakin ve sessiz oturdum meditasyonlarda, kendimi bırakamam sanıyordum, imajinasyonları canlandıramam sanıyordum- beklediğimden çok daha kendiliğinden oldu hepsi.
Her anını hatırlıyorum; gerginliğimi, ateş basmalarını, usul usul süzülen yaşlarımı, öper gibi dokunduğum çıkık kürek kemiklerini-kanat köklerini...
Teşekkürle doluyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder