4326

(26 NİSAN PAZARTESİ)

Erken uyandım, garip ve hoş olmayan bir rüyadan. 

Hızlıca toparlandık çıktık, Dük'ü evde yalnız bırakmak her seferinde içimi acıtıyor...

Yol fena geçmedi, en son anda biraz kötü oldum ama yine de. Evde kedileri sağlam görünce sevindim, kahvaltıdan önce biraz örtü silkeleyip tüy ruloladım-çünkü kedi anası olmak bunu gerektirir.

Hızlıca maillerime geri dönüp öğlen yürüyüşe çıktım, sonunda ilke defa bugün yürüyüşe çıkabildim! Hava güzel ve koru kalabalık, yürümek iyi geldi. Markete uğradık dönerken ve kendime büyük bir iştahla salata hazırladım. Ama yedikten sonra yine midem kazındı.

Kendimi çalışmaya konsantre olmak için zorladım ve başardım da, en azından başladım. Akşama kadar her şey yolunda gibiydi ki; 17 günlük tam kapanma haberleri geldi.

Gerçekten beklemiyordum ve sinir oldum; Emirli'de geçirsek buradaki kedileri ne yapacağız, burada kalsak oradaki hayvanlar açlıktan ölür mü diye düşünüp durmaktan strese girdik. Karar verememiştik hala yatmadan önce, ne saçma sapan bir hayatımız oldu son 1 senedir!