(01 NİSAN PERŞEMBE)
Ufak tefek işleri hızlıca halletmeye çalıştığım günün akşamına arkadaşlarımıza gideceğiz. Aylardır kimseyle görüşmediğimiz için çok özlenen bir akşam bu...
Pizza yapmışlar bizim için; harika çünkü benim de yiyebileceğim bir şey. Hatta şimdiye kadar hiç böyle doğru düzgün yememiştim sanırım. Evde mutfaktan çıkan iğrenç yemek kokuları o kadar tiksindiriyor ki beni, çoğu zaman bir şeyler yemek için girmemle çıkmam bir oluyor. Kapısını kapatıp yasak bölge ilan etmiş durumdayım adeta mutfağın.
Oğullarının ne kadar büyüdüğünü görünce şaşırıyorum; bilgisayar başından hiç ayrılmayan bir çocuğa dönüşmüş. Anne babası da bu durumdan şikayetçi, ama ne yazık ki arkadaş çevresi daha etkili oluyor ve çocukların artık ergenliğe erkenden girdiklerini gözlemliyorum. Büyüdükçe dertleri de büyür derler ya...
Bu akşam ilk defa midem kötüleşmeden yatağa giriyorum ve keşke artık böyle olsa, diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder