(14 MART PAZAR)
Dün bu kadar keyifliyken bugün birden düşmemin sebebi ne? Aslında içten içe biliyorum galiba, nasıl bir dönemden geçmekte olduğumu ve umudumu yüksek tutmakta zorlandığımı...
Geceleri kaygılarla dolup taşan uyku aralarımda kontrol edemediğim düşüncelerimi, nefesimi tıkayan endişeleri bir ben biliyorum...
Geçenlerde okudum: "Ölümlü olan şeyleri sevmeyi öğrenmek zorundayız ve zamanı geldiğinde onları bırakmayı..." Size fazla mı karamsar geliyor ölümü hatırlamak, red mi ediyorsunuz yoksa? Ama bir ipucu vereyim-ölüm kimseyi atlamaz ve eninde sonunda her birimiz yapayalnızız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder