Bugünkü Emirli planını hafta sonuna erteledik; ikimiz de yorgunuz. Bir koşturmacayla geçip gidiyor hayatımız, tuhaf bir hızla akıp geçiyor günler-hele ki evde kaldığımız pandemi sürecinde şaşırtıyor beni bu.
Neye yetişiyoruz bilemiyorum, daha doğrusu hiçbir şeye yetişemiyor gibiyiz sürekli olarak geri kalıyoruz, hep eksik kalan bir şeyler var, hep yapamadığımız işler yarım...
Bu durumu bir şekilde düzeltmemiz lazım, ya da iyileştirmemiz, bir yola koymamız gerek.
Aynı anda hem evdeki tadilat işleri, hem rutin işimiz, kovaladığımız başka işler, bir yandan hayvanlara bakmak derken birbirimize zaman ayırmak bazen en sona kalabiliyor. Günün en son saatlerinde artık enerjimiz tükenmişken baş başa kaldığımızda konuşmaya halimiz kalmıyor ki...
Tatil gününü evde biraz çalışıp biraz dinlenerek geçirdik, akşamüstü aniden plansızca adaya gitmeye karar verdik. Dışarısı meğer ne güzelmiş, hava serin, insanlar hep restoranları doldurmuş...
Suadiye tarafına gelmeyeli yıl olmuş ve ben özlemişim, adaya gelmeyeli de aynı şekilde. Ramazan bizi yine tanıdı, masamız yine ayrıldı ve donatıldı. Spontan akşam yemeklerine bayılıyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder