(06 MAYIS ÇARŞAMBA)
Mahallemizde ne çok hayvan sever var, gördükçe hoşuma gidiyor. Bir tanesiyle bu ara her akşam karşılaşıyoruz, ufacık bir kadın ama her yere yetiyor. Üşenmeden her akşam çıkıyor elinde suyu, maması ve kendi yaptığı tavuklu lapasıyla geziyor. Kendine zor bakanları düşündükçe hayran oluyorum, kendinden başkasına hayrı olmayan öyle çok insan var ki...
Bir de şu belediyeye aldırdığım annemin oradaki kedi aklıma takılıyor, geceleri uykularımın arasında onu düşünüyorum hep. Şimdi nasıldır acaba, ne kadardır kafeste kaldı, keşke veterinere götürseydik diye içime dert oluyor. Onu alıp tedavi ettirmek istiyorum, neyse ne artık. Bu vicdan yükü daha zor çünkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder