Bugün biraz bunaldım artık; her gün aynı komşuyla aynı lafları etmekten sıkıldım. Bahçede kahvaltımı ederken yalnız olmak istiyorum, kimse duymadan şarkı söylemek istiyorum. Sürekli buradaki kedilerden muhabbet açıldıkça geriliyorum; sitedekilerle veya ailemle sorun yaşar mıyız diye, ayrıca kendi üzerime sorumluluk da almak istemiyorum. Ben sadece çevremdeki aç hayvanların tümünü elimden geldiğince beslemek niyetindeyim o kadar.
Bazen kapı önünde 4-5 kedi doluşup birbirleriyle kavga ediyorlar, hamileler içeri girmek için ağlayıp masadan bir şeyler araklıyorlar. Bazen çok zor oluyor çalışmak, bir şeyler yemek, rahat edemiyoruz. Ama sessizce köşede yattıkları zaman da o kadar masum ve zararsızlar ki... Bir yandan onlara acıyorum, bir yandan da kendime dert edinmek istemiyorum. Cidden bunaldım biraz fazla yük yüklendiğimizi düşünüyorum bu dönemde. Dirmit bağırıp duruyor, yarın araba annem lazımsa ne zaman götüreceğiz, bir de belediyenin kısırlaştırdığı kediyi nereye bırakacağım?
Evi de temizlemek lazım gitmeden, kısacası bugün kendimi baş edemeyeceğim yüklerin karşısında ezilmiş hissediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder