3623

(25 MAYIS CUMARTESİ)

Dün gece aldığım kötü haberle epey sarsıldım, şoke oldum.
Hiç beklemediğim bir zamanda geldi, içime çok dokundu.
Gece bölük pörçük çok az uyudum ve sabah ağladım biraz.

Daha geçen gün konuşuyorduk, ölen kedilerle bir yerde buluşma ihtimalimiz var mıdır diye...
Bu acıyı atlatmak mümkün değil belki, ama bir şekilde dönüştürmek gerek, bir şeyler yapmak zorunda içindeki duygularla.

Bugünü annemle gezmeye ayırmıştım, ruh gibiyim ama, yine de açık havada yürümek iyi geldi biraz. Birer kahve içip sohbet etmek, güneşi görmek, birlikte etrafa bakmak...
Akşamüstü ev işlerini yaptım biraz; yemek, çamaşır bulaşık derken 2 saat uyuya kalmışım.

Gece piyanomu çaldım, bir film izledim ve uykumun arasında dahi hep Veysel'i düşündüm, içim acıdı.