Dünden beri yavaş yavaş kendime geliyorum, içimdeki akşamdan kalma sıkıntısı ve kontrol kaybetme paniğini ancak atabiliyorum... Hala biraz gergindim bugüne başlarken, aklımda korkularım vardı. Sanırım küçücük bir şeye fazla umutlarımı bağladım, muhtaç olduğum şeyleri yükledim ve durumum bu. Daha fazla güçsüz düşmeden toparlanmak için terapiye başlamam gerek.
Gün o kadar telaşlı geçti ki; evdeki işleri yoluna koyup dışarıdaki randevuma ancak yetiştim, oradan çıkıp tekrar masa başındaki işlere geri döndüm. Derken akşam oluverdi, yemekten sonra ayakkabı boyamaya devam ettim. Bu hafta böyle, bir de arkadaş grubumuzla topluca diyete girdik, haydi hayırlısı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder