Bugün daha iyi kalkmayı umuyordum, ama kafam kazan gibi uyandım. Sinüzite vuran bir baş ağrısı ve zihnimin içi dumanlı sanki.
Biraz egzersiz yapmaya zorladım kendimi, kahvaltımı güzelce ettikten sonra evi toparladım. Bahara girerken kediler çok tüy dökmeye başladı, nevresimleri her gün silkelesem de yetmiyor.
Annemin morali bozuktu telefonda, onu kahve içmeye götürdüm. Bir yandan da çok halsizim, eve gidip yatasım var. Öğlen ilacımı içip kendimi çalışmaya zorladım. Ayakkabı boyadım, ama aklımda hep uzanmak vardı, sonunda akşamüstü yarım saat kanepede dinlendim. Maskeli kızım da benimle yattı pek mutlu oldu.
Akşam biraz piyanomun başına geçtim; her tarafım ağrıyordu ama çalmak iyi geldi. Yemekten sonra da mahallenin kedilerini beslemeye çıktık, parka yalnız başına bırakılmış bir yavru kedi gördük. Ne yapsak diye düşünürken onu alıp bizim karşı parktaki anne kedinin yavrularının yanına koymaya karar verdik. Biraz endişelendik ama, kabullenildi gibi görünüyor. Bir süre yanlarında durduk, mama yedirmeye çalıştık, umarım yaşar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder