(04 MART PAZARTESİ)
Böyle böyle açılacak bu mevzular, kaçmanın anlamı yok.
Örtbas etmenin faydası yok, böyle yavaş yavaş belki can acıtacak ama ortaya dökülecek rahatsızlıklar. Birbirimize daha dürüst olmayı başarabilirsek belki sonunda yeniden birlikte mutlu olabiliriz, öbür türlü bir şeyleri içimize atarak devam edemeyiz daha fazla. Anlaman lazım bunu; ancak gerçeklerle yüzleşirsek devam edebiliriz...
Ben hissettiklerimden suçluluk duymayacağım, hiç bir şeye mecbur da hissetmeyeceğim.
Beni anlayamazsan bile suçlama, bana kırılsan dahi hesap sorma; çünkü geldiğimiz durumun tek sebebi ben değilim. Bu iki kişilik bir durum ve her şey karşılıklı, bunun farkına varman gerek.
Lütfen çocuksu davranışları, küsmeleri öfkelenmeleri bırak artık, bırak da iki yetişkin gibi konuşalım.
Bir kerecik kendi bencil egomuzu susturup anlaşmaya çalışalım, beni anlamayı reddediyorsun suçlamakta inat ediyorsun, ama doğru değil bu. Bu tavrın bizi daha dibe çektiğini görmüyor musun?
Ben kendi adıma, doğruları kırmadan dökmeden söylemeye devam edeceğim, bunu bizim için yapacağım ve kendimi suçlu hissettirmene izin vermeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder