Genç nesil bizden hızlı çıktı azizim!
Ben çok masum, fazlasıyla saf, yaşından küçük ve ürkek yapıda bilirdim hep onu. Küçüklüğünden beri öyleydi yani, her şeyden korkardı. Okula girdiğinde kendini hazır hissetmediğini söylüyordu, endişeliydi. Gördüm ki dün, epey yol kat etmiş!
Bebekken güldürmeye çalıştığın, sonra yavaş yavaş iletişim kurmaya başladığın birinin büyüdüğünü görmek güzel. Bir takım kaygılarını, sana anlattığı, zamanla aşmasına tanık olmak keyifli, hem gurur verici... Kendini hatırlıyorsun; bir zamanlar olduğun kızı.
"O zamanlar"ımı düşününce kendi hayatımda da bu gibi kaygılar olduğunu anımsıyorum; arkadaşlarım da geliyor aklıma-hepimiz böyle biraz endişeli, biraz güvensizdik.- Sanırım hala öyleyiz! - Ağır ağır aşmıştık bunları, hemen hemen aynı zamanlarda, birbirimizle paylaşarak. Şimdi benim o zamanlar sahip olmadığım bir şansı var onun; benle konuşabilir! Ben ona kızmazdım ki, anlatırdım, kendi tecrübelerimden ders çıkarmasını isterdim. Böylece benim kadar zorlanmayabilirdi.
Yeni nesil bizden hızlı... Anlatayım dediğim her şeyi zaten biliyor, çoktan duymuş görmüş, şaşırdım ama şimdilik her şeyi çok iyi hallediyor görünüyor- yalnız bu gidişin sonu ancak yere çakılma olacak. Yine de hayat onun, kendini birine adamak hayatı anlamlı kılan bir şey bence, ama birinin hükmüne girmek, kendini unutmak anlamsız.
Neyse, madem ki her şeyi zaten biliyor-o halde bunu da bildiğini varsayarak öğretmeye kalkışmıyorum. Ben yalnızca onun büyümesini seyrediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder