Küçükken, çok küçükken demişim anneme kucağında;
Benim kimsem yok, siz de ölünce yalnız kalırım diye.
Herkesi şaşırtmış, üzmüş bu yaşımdan öte dertli halim...
Bugün bir kez daha hatırladım; ne yaparsam yapayım
Kime tutunmaya, sığınmaya çalışırsam boş-
Ben epeydir kimsesizim, doğuştan yapayalnızım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder