İnci gözyaşları:
Dünyadaki herkes unutsa da, ben unutmayacağıma söz verdim seni.
Herkes unutmuş olsa da en azından ben ölene kadar, benimle yaşayacaksın.
Gittiğim her yere beraber geleceksin, içimde, cebimde saklanır gibi,
Yabancı şehirlerde göçebe gibi dolanırken senle konuşacağım yine.
Eve dönerken karanlıktan ürperdiğimde yalnızlığımda seni düşleyeceğim
Herkes unutsa bile, ben unutturmayacağım seni, çocuklarım bilecekler
Nereden geldiklerini, ben kim olduğumu ancak seni düşününce hatırlayacağım.
Dün gittim ziyaretine, gözlerinin feri solmuştu, anladım daha bir yaklaşmıştı
Ölüme annen, sessizleşmişti, affetmişti oğullarını, gördüm bunu yüzünde
Ayrılırken sarılınca bana, unutma beni, dedi, bütün gece ağladım bunun için
Ben onu nasıl unutabilirim ki? Sessizce ölüyor annen, kimsenin haberi olmadan
Sana kavuşacağını düşleyerek doldurduğu sabır ve çile yıllarını sonlandırıyor
Uslu çocuklara benziyor bakışı, her zaman hafif utangaç kanaatkar gülüşü
Nereden geldiğimi, kim olduğumu ben sizleri hatırlayarak unutmayacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder