4261

( 20 ŞUBAT CUMARTESİ)

Güneş açtı bu hafta sonu; karlar hala erimedi ama ılıyor hava yavaş yavaş... Her şeyden belli işte- bahar geliyor!

Hayat, giderek giderek sadeleşmeye ve öze dönmeye itiyor beni, yaş aldıkça daha az insana ve eşyaya ihtiyacım oluyor... Şimdi çok daha iyi fark edebiliyorum geçmişte hayatımda olan insanların niyetlerini, nasıl görmediğime şaşıyorum hatta. Bazen hatırladıkça, keşke doğru zamanda gereken tepkiyi verebilseydim diye sinirleniyorum içimden, sonra hemen boşveriyorum. Çünkü sonuçta cidden boş mevzular ve çoktan geride bıraktım hepsini...

Kıskançlıklarını, içlerinde yanan haseti, için için kötülüğüme sevinmelerini anlayabiliyorum bugün. Kendime dönüp baktığımda; yalnızlıktan, tek başına kalmaktan korkmaktan bu insanları hayatımda gereğinden uzun tuttuğumu görebiliyorum. Affediyorum kendimi, harcadığım zamanı, enerjiyi-hepsi de gerekliydi belki...

Bugün bulunduğumuz yerden bakınca her şey öyle net ki; kızmaya bile gerek kalmıyor.