(11 NİSAN PERŞEMBE)
Ufak tefek her şeyin aksi gittiği günler vardır ya, işte bugün öyle bir gündü.
Sabahtan arkadaşım geldi, aslında severim ağırlamayı ama bu kez son günlerde fazlasıyla beni sıkan bir durum söz konusu. Yine konuştuk biraz, elbette hoşuma gidiyor benim de insan psikolojisini derinlemesine düşünmek. Ama bir yerden sonra sağlıksız ve anlamsız geliyor açıkçası, bir yandan beni engelliyor. Hayat devam ediyor ve düşünmekten yaşamaya vakit kalmıyor gibi sanki.
Neyse öğleden sonra evden çıkıp planladığım işleri halletmek üzere önce kuaföre gittim. Saçlarımı boyatıp kestirmek niyetindeyim, bir de bakım ve manikür ekledim. Nasıl olduysa hayatımda ilk kez saçlarım boyandıktan sonra tuhaf bir renk oldu, açık kahvenin turuncumsu bir tonu. Hiç alakasız, beğenmediğim bir renk çıktı. Bir daha boyandı, bu kez de kafa derim yanmaya başladı ve saçlarım kopar mu diye korktum. 3 kere boya sürüldü, neyse ki en sonunda kendi rengine döndü, sonuçtan memnunum ama 3 saat sürdü ve biraz gerildim.
Oradan çıkıp hızlıca alışveriş merkezine geçtim; son aldığım bir kaç giysiyi değiştireceğim. İnternette yazdığı halde aradığım mağazayı orada bulamadım, sinir oldum. Online aldığım büyük gelen elbiseyi de değiştiremedim, iade alıyorlarmış sadece ve iade için fatura gerek vs vs. Bir şey yapamadan döndüm, hemen derse yetişmeye çalıştım. Yolda veteriner aradık bir de, gereksiz bir koşturmaca günü oldu yani. Ama sonu güzel bitti, sakinledim, rahatladım ve keyfim yerine geldi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder