(26 KASIM PAZARTESİ)
Anlat bakalım, nasıl baş ediyorsun acıyla?
Belli ki sen uçurumların dibine kadar gelebilen, zifiri karanlığın ta içine bakabilen birisin. Ama düşmüyorsun... Yoksa senin kanatların mı var?
Nasıl dayandığını bana da öğret, çünkü ben çok zorlanıyorum... Özellikle de bu aralar. Doğduğumdan beri aslında ait hissetmiyorum bu dünyaya ve hep çekip gidesim var. Senin gibi biri nasıl hayatta kalıyor, söylesene sırrını.
Hani demiştin ya; Fuzuli zamanındaki aşklar yok artık, diye. Ben hala o aşkların peşindeyim, iflah olmadığım anlayacağın. Hala anlam arıyorum anlamsızlıklar dünyasında. Sahtelikler arasında bir gerçek kırıntısı peşindeyim. Güzel vücutlar boş suratlar, sık sık dinliyorsun o şarkıyı. Sen de kalabalıklar arasında bir anlam arıyorsun belki de. Paylaşınca azalıyor mu yalnızlığın?
Ben o aradığım anlamı bazen bir sokak kedisinin gözlerinde, bazen uzun uzun baktığım bir resimde, bazen de çalmaya çalıştığım notalarda buluyorum. İzini sürdüğüm anlama senin yüzünde rastladım.
Sanırım sana aşık oldum... Korkma, çünkü ben korkmuyorum. Senden klişe beklentiler içine gireceğimi, beklediğimi bulamayınca hırçınlaşıp sana trip atacağımı sanıyorsan... Sakın böyle düşünme, ben bu duyguyla ne yapacağımı bilmiyorum şu an, ama güzel şeylere dönüştüreceğim. Tek bildiğim; senin yanında çok iyiyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder