2547

(14 HAZİRAN SALI)

Durdu durdu, tam da ikindi vakti gökyüzü sağanağı boşalttı üzerimize...
Çocukluk arkadaşları, askeriyeden dostları, akrabaları derken evi dolup taştı Selçuk Paşa'nın.
Her yerden o kadar çok börek, helva, yemek geldi ki dağıta dağıta bitiremedik.
Anılarını yazdığı kitabını imzalamış bir genç hanıma, ondan hayranlıkla bahsediyordu.
Herkes onu iyilikle andı, elinin uzandığı onca insan ardından ağladı.
Hepimiz onunki gibi bir hayat yaşayabilsek!