2447

(06 MART PAZAR)

Yorgunluktan bitap uyandığım bir gün, normaldir. Dünün, haftanın ve hatta geçen ayın birikmiş yorgunluğu üzerime çökmüş gibi hissediyorum, o kadar çok şeyle bir anda uğraşmak zorunda kaldım ki kendimi tebrik ediyorum.
Ama bir yandan da tatlı telaşlar bunlar, işimin başındayım artık bizzat ve fiilen. Kendime güveniyorum, sağlam basıyorum ayaklarımı.
Yine de arada huzursuz günler oluyor elbet, bugün gibi tatsız hissettiğim...
"Seni çok seviyorum" u duyunca bile sinirlenip sabırsızlandığım...
İster istemez kızıyorum sürekli uzakta olmasına, elinden geldiğinde yanımda olmaya çalışsa da...
Minnettarlık ve tatminsizlik arasında git-gellerle yaşıyorum; bir yandan benim için tüm vaktini veriyor, öte yandan verebileceği çok az vakti var...

Artık daha rahat bir hayatımız olsun istiyorum, daha özgür ve keyifli.