Metrobüste arkamdaki deli teyzeye teşekkür borçluyum, yol kısalıverdi sanki-
etrafından her duyduğunu defalarca, önce coşkulu, haykırarak, sonra giderek tonajını düşürüp sakinleyerek, adeta yankılanır gibi, bıkmadan onlarca defa tekrar eden teyzecik!
Hani tam senden kurtuldum sanmışken Zincirlikuyu'da beni yakalayıp tam arkamda dikilmeyi seçtin ya, iyi oldu aslında, böylelikle stresimi unuttum senin o
"BURDAYUUUUZ! BURDAAAAYUZ! BURDAYUZ! Burdayuz... Burdayuz... Burdayuz.." larını sayarken!
Hele anons edilen her durağı bir de senin o Karadenizli şivenle tekrarlaman yok muydu, bir kapayıp bir açan ve yağmadığından bir türlü rahatlayamayan rutubetli İstanbul havasına bire birdi vallahi!
"MECİDİYAKOOOOOYYYYY!!!! AHAHAHAHHAAAA! MECIDIYAKOOOY! MECIDIYAKOY! Mecidiyakoy...Mecidiyakoy..." Bu kadar değil ama, dakikalarca.
Güngören'e gidene kadar aklımda yankılandı vallahi Mecidiyeköy.
"DURACAAAAAAAAK! HEHEHEHHEHEHHE! DURACAAAAK! HEHHEEE! DURACAK! Duracak. Duracak... Heheee"
Bir dahakine Avcılar'a gidelim olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder