Erkenden Gümüşsuyu'na vardık; sosyalist Çerkesler çalıp oynayarak bekleyen küçücük ama çok sempatik bir gruptu, Tekirdağ lisesi gençleri üşenmeden gelmişlerdi, bizim okul da minik bir grupla yerini almış beklemekteydi. En çok TKP bayrakları görülüyor, etraf kıpkırmızıya bulanıyordu ve Taksim'e çıkmayı beklerken türküler çalınıyordu.
Meydanda neşeli bir hava hakimdi, tedirginlik yoktu, heyecanla beklerken tiyatrocular Nazım ile Neruda'dan şiirler okudular. Cumhuriyet anıtının " Mayıs 77-suçlular yargılansın" afişiyle kaplanmış olması dikkatimizi çekti-zaten meydandaki herkesin ortak dileği buydu.
Sırayla gruplar alana giriş yapmaya başladılar, adlarını bilmediğimiz partiler, solcu gençlik örgütleri, tiyatrocular, sinemacılar, hayvan haklarını savunanlar, Müslüman sosyalistler, bağımsızlık mücadelesi içindeki Kürtler, eşcinseller, öğrenciler, sağlık sektörü çalışanları, mimar ve mühendisler ve gidişattan memnuniyetsizliğini ifade etmek isteyen herkes, beraberce kutlanan bayramlardan korkulmaması gerektiğini göstermek isteyen herkes, İstanbul'a edilen işkencenin takipçisi olacağını duyurmak isteyen herkes, çoğunluktan biri olmadığını ama var olduğunu belirtmek isteyen herkes, nasıl biri olursa olsun her insanın yaşama hakkı olduğunu hatırlatmak isteyen herkes, yaşam kalitesinin devlet eliyle bozulduğunu görüp bunu sindirmeyen herkes, faşizmi ve ırkçılığı reddeden herkes, sömürü düzeninin bir parçası olmayı kabul etmeyen herkes...
Hepimiz bir arada oradaydık.
Nazım oradaydı.
Uğur oradaydı.
Hrant oradaydı.
Erdal oradaydı.
Mahir oradaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder