Ben Eylül'den umutluydum, Eylül benim hayallerimi kırdı..
Ben hep en çok Eylül'ü sevdim, Eylül benden babamı aldı..
En yakın arkadaşım Eylül'de doğmuş, ben de hep Eylül'de doğmak istedim, geç kaldım, olmadı.
Eylül her seferinde yeniden başlamaktı okula, hayata, işe güce, kışa soğuğa, yağmura ve erken kararan havaya..
Eylül'de şarap içmek daha bir güzeldi, nedense İstiklal'de yürümek hep Eylül'e yakışırdı..
Her zaman biraz hüzünlüydü biraz gergindi zaten, bu sefer sanki daha beter..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder