Babalar Gününde Bir Babanın Ölümü:
Biraz rahatladım, ama ben daha başka hayal ediyordum seni karşılayacağım akşamı.
Sarılmayı istemiştim sana, bunca şeyden sonra. Yıpranmışsındır, üzülmüşsündür, ağlamışsındır, kim bilir neler neler düşünmüşsündür...
Teselli etmek istemiştim seni, ne kadar teselli edilirse işte...
Ölümün tesellisi yok, bunu en iyi bilenlerden biri benim.
Bana kızgındı sesin, bencilsin diyordu-
Ben oysa hepiniz için tek tek ayrı ayrı göz yaşı döktüm, karısı için, kardeşi için, senin için, en çok kızı için...Hep kızını düşündüm, biliyor musun?
Benim babam öldüğünde ne kadar öksüz kaldığımı hatırladım, dünyada yapayalnız kalmışlığın sızısını...Bir daha hiç göremeyecek olmanın nasıl bir şey olduğunu algılamaya uğraşmıştım, aklım almamıştı. Bu hasret benim çocuk aklıma sığmamıştı.
Bencil diyorsun, nasıl dersin bunu!?
Ben hepiniz için tek tek ağladım, sen şimdi üşümüşsündür diye ağladım, yorgundun, açtın, başın dönüyordu giderken.
Onca şey geldi başınıza yolda, lanetli haftasonu bu ya-arabanız bozuldu defalarca yolda kaldınız, yetişemediniz hastaneye, ben hepsini düşündüm burada, bilmiyor musun?
Bana yıllar sonra akrabalardan bir kadın geldi dedi ki: "Kızım amcana kızma-sade sen değil, o da babasını kaybetti."
Ben o an anladım babamın herkese baba olduğunu.
Ölen dedemin ardından en büyük ağabey olarak babacılık oynadığını...
Ben anladım, kızamam amcama artık hiç, o da öksüz bir çocuk sonuçta.
Onun için bencil deme bana-
Belki senden iyi anlarım ben şimdi onları...
belki senden çok acıdı benim canım, bencil deme bana...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder