geceyarısı güzellik sohbeti:
"Güzel olduğunu duymaya ihtiyacın yok sanıyordum." dedi, "Sen, güzel olduğunu kendin de biliyorsun, söylüyorsun ve bunu öyle güzel taşıyorsun ki-bu bağımsızlığını... Kimseden güzel olduğunu duymayı bekleyeceğini düşünmemiştim. İnsanlar hep birilerinden ne kadar güzel olduklarını duymak isterler, ne kadar akıllı olduklarını, sevildiklerini-çünkü emin değillerdir kendilerinden. Senin diğerlerinden farklı olduğunu biliyordum hep."
Dinledim, düşündüm kendi kendime: "Güçlü olmam senin tarafından beğenilmeyi istemeyeceğim anlamına gelmiyor ki! ben kendimi beğeniyorum evet, her gün belki 10 kişiden duyuyorum ne kadar güzel gözüktüğümü, ama bir kısmı hoşuma gitse de bazılarından duymak beni iğrendiriyor. O adam beni güzel bulduğuna göre, çirkin olmalıyım ben diyorum, imkansız çünkü onun beni beğenmesi bana göre. Senden duymak hoş olurdu diye düşündüm, Herkesi kolaylıkla beğenebilen, "güzellik"i çok bol etrafına dağıtan biri olarak beni neden hiç güzel bulduğunu söylemedin merak ettim sadece, bir kere bile söylediğini hatırlamıyorum çünkü, beni cidden güzel buluyor musun?..."
"Sana bir kere bile güzel gözüktüğünü söylemedim mi?! Peki bu akşam bana geldiğinde sana ilk söylediğim 'saçların güzel olmuş,yakışmış' neydi?...Ya da 'Bu yanık ten sana yakışıyor, güzel oldun" ?? Herkesi kolayca güzel bulan biri değilim ki ben, kimseye güzel olduğunu söylemiyorum. Şimdi bu saatten sonra sana ne zaman iltifat etsem, sen bunları söylediğin için yaptığımı düşünmeyecek misin? Samimi olduğuma inanacak mısın?"
"Sen bunları söylediğinde beni güzel bulmuş olmuyorsun ki-saçımı beğeniyorsun, yanık ten rengini güzel buluyorsun sadece."
"Peki o saç ve ten kime ait? Ah Rana! Seni güzel bulmuyorum! rahatladın mı, mutlu musun??"
"Hayır değilim."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder