Burada ve şu an hepsinden özgürüm.
Beni endişelendiren her şeyden.
Affedemediğim herkesten.
Mum çıtırtısı, şarap sürahisi, çilek kokusu, yağmur şıpırtısı...
Karanlıkta boynunun kuytusu.
Tam burada kendimdeyim.
"Senin dünyan nerede?" soruyorsun
"İçimde" diyorum, gülümseyerek
"Yalnız mısın orada?" diyorsun
"Yalnızım. Buraya sığınıyorum." diyorum
"Nasıl çıkıyorsun sonra dışarı, değişmiş mi?"
"Değiştiğimin farkında olarak, ama sonra yine unutuyorum."
Gülümsüyorsun, anlayarak.
"Bir burası saklar beni, sarmalar,
kıvrılıp yatarım ben içimde,
kendimde ve her şeyden uzakta..."
Şu an, karanlıkta, boynunun kuytusunda
İçindeyim.
İçimdeyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder