(25 HAZİRAN PAZAR)
Emirli'ye uğruyoruz önce, arada yemek için mola da verince yol uzun sürüyor. Aslında kızlar sorunsuz geçirdiler yolu, ama yapılacak çok iş var evi açarken. Annem fazla yorulmasın, derken hepimiz biraz gerginiz bu iş yükünden dolayı, ebeveyn tartışmasına başlıyoruz Leyla ağlama krizine girince. Nefret doluyor içim, öfke bir anda alev alev yükseliyor. Yaptığım bütün çalışmalar sanki işe yaramıyor en gerekli anlarda. Üstelik tüm neşemi bağladığım o ilgiyi bu aralar göremiyor olmak da beni içten içe sinirli, huzursuz kılıyor.
Haziran'ın başı ne kadar muazzamsa, sonu bir o kadar çökkün geçiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder