(21 EKİM)
Çocuklar varsa, her günkü görevler başından aşacak kadar yüklü oluyor. Hiçbir şey "yapmasan" bile yaptığın, her gün tekrar tekrar yaptığın işler vaktini, enerjini alıyor. Kızlar son haftalarda yememeye başlayınca önce nedenini anlamakta zorlandım. En sevdikleri çorbaları bile yapsam, kaşığı direkt reddediyorlardı. Birden fark ettim ki; onlar artık büyüdü ve kendileri yemek istiyorlar. Elleriyle almak, yemekleriyle oynamak, döküp saçarak kendileri yemek istiyorlar. Artık bizim yediklerimizin tadına bakmak istiyorlar, tatsız tuzsuz püreler değil. Bu yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum ben de şimdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder