(10 TEMMUZ CUMARTESİ)
Dünkü stresten sonra akşam yorgunluğumun üstüne, bir de anlamsız bir müşteri kaprisiyle karşılaşınca epey moralim bozulmuştu. Yatarken aklımda hep endişe ve şikayetler doluydu; zihnim tamamen diğer canlılar için kaygılanmak ve hayatımın şu anki halinden şikayet etmek arasında gidip geliyor bir süredir.
Bugün de uyuyamadım ve malzeme alışverişine çıkma işini ertelemeden halletmeye karar verdim, evde durasım yoktu hiç. Erkenden dolmuştu Eminönü, sıcakta alt geçit merdivenleri beni zorladı. Kumaşçılarda aradığımı hiç bulamadım, bu kadar zor olacağını hiç beklemiyordum. Sadece ayakkabılık kumaş için birkaç yeri gezdikten sonra, boncukçular ve dantelcilerde de aradıklarımı bulamayınca kafam iyice karıştı. Birkaç rengimi ya satıştan kaldırmam, yahut yeniden üretip farklı materyallerle yeniden çekim yapıp listelemem gerekecek. Bir sürü iş çıktı yani, zaten yetişmekte zorlandığım siparişlerimin haricinde.
Dönüşte bizim döşemeciye de uğrayalım, dükkandan da ayakkabıları alalım, haydi bir de kedi maması alalım şuradan derken- bayılacak kadar yorulmuş ve acıkmıştım. 6 saatlik açlık ve sürekli yokuşlarda yürüyor olmak beni çok zorladı. Bütün bu çabanın neye değip değmeyeceği ise ayrıca sinirimi bozdu.
Kendimi hiç iyi hissetmeyerek tek teselli olan rüyalarıma daldım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder