(19 NİSAN PAZAR)
Onların karnın doyunca, sağlıkları yerinde olunca ben de doyuyorum. Onlar neşeli şımarık olunca ben çok mutlu oluyorum.
Anlamazlar diğer insanlar, bilmezler bu duyguyu. Ormanın ortasına terk edilmiş köpeklerin gözündeki coşkuyu, bizi tanıdıkları andaki sevinci görmezler.
Herkes bir bahane bulur hayvan sahiplenmemek için, kiminin işi çoktur kimi sorumluluk alamaz, insan isteyince kendini ikna edecek sebepler bulmakta üstüne yoktur. Onlar için çok üzülüyorum; bu sevgiyi hiç tadamayacaklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder