(22 MART PAZAR)
Emirli'de hep erkenden uyanıyorum nasılsa, temiz hava gün ışığı...
Dün gece yine vaka haberleri geldikten sonra kendimi sosyal medyada kaybettiğim için pek keyfim yoktu. Her güne umutla uyanıp her gece gergin giriyorum zaten yatağa bu aralar. Ne olacak belirsizliği, her an yeni bir duruma adapte olmak zorunluluğu yoruyor. Bugünlerde saçlarım da çok dökülüyor, hem mevsim dönümü hem stres-artık kendimi gençliğimi kaybetmiş hissetmeye başladım.
Artık bedenime daha fazla özen gösterip; iyileşme haline girmeye ihtiyacım var. Ruh&beden&zihin bütünlüğümü koruyarak; daha azla yetinmeye, daha sade yaşamaya ve daha hareketli olmaya niyet ediyorum.
Yeni haftaya başlamak için motivasyonum hiç yok gibi; kendimi kaybetmiş hissediyorum, sanki artık geri döndüremeyeceğim bir şeyi kaçırmış gibi... Oysa ki hayatın her dönemi yeni bir yolculuk ve aslında her şey mümkün! Düşünsenize, evrenin yaşı düşünülürse 1 yıllık sürenin son gününün son saniyesini kapsıyor insanlık. Sadece bu kadarcığız işte, bu kadar devasa bir evrenin içinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder