(02 MART ÇARŞAMBA)
Sen de yapar mıydın aynısını,
sıkışıp kalsan günün birinde
ıssızlığın ortasında yapayalnız
henüz bir göktaşıyken bile
hep seni bekleyen bir kaya altına?
Hemen vazgeçerdim ben hayattan
Sen kolay bırakmazdın, değil mi?
Günlerce,gecelerce dayanırdın susuzluğa
En coşkun şelaleyi düşleyerek
Yaşam pınarından içeceğin an için tutunurdun
Gerekirse kesip atardın seni öldüren kolunu!
Yeter artık-gel bana,bırak bunları,bu hesapları bir kenara, intikamdan vazgeçir beni,vakit kaybetmeyelim daha fazla-Seni,hayatta kalmayı başardığın her sabah için doya doya, nefesim kesilircesine öpmek istiyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder