646

Evde yalnızlığın tadını çıkarmak güzel...

645

(30 MART ÇARŞAMBA)

Her şeyin ayakta olduğu bir gün-bitse de rahatlasam!

644

(29 MART SALI)

Yağmurlu bir Beyoğlu akşamı...

Yağmur başlamıştı, biz köşede oturuyorduk.

Önümüzde birer bira vardı, maçı seyrederek içiyorduk.

Bir yandan da büyük adamlardan bahsediyorduk.

"Beethoven'dan sonra müzik yapılmadı bence!" dedim-

Sonra Sinan'ın devşirme olduğuna geldi sohbet

"Aman sus duymasınlar!" dedi gülerek. Gülüştük.

Hamamların cehennemliğinde yanan odunlardan konuştuk,

Sağır bir adamın ömrü boyunca unutmadığı seslerden...

643

Artık...

Artık kimse bahsetmiyor Sinan'ın Süleymaniye külliyesi henüz açılmamışken bir pencere önünde oturmuş nargile tüttürüyor gibi görünürken aslında suyu fokurdatıp sesin kaç saniyede önündeki taşa çarpıp geri döndüğünü hesaplamakta olduğundan....

642

Evde kız kıza pazar kahvaltısı
Moda'da arkadaşlarla öğlen pizzası
Günün sonunda ailece akşam yemeği

641

"Hayat devam ediyor." denir tatsızca, biri öldüğünde ölmeyenleri teselli etmek için.

Bugün öğrendim, biri ölmüş,

Bir arkadaşın arkadaşı, tanımıyorum ama ne fark eder-

Hindistan'da Goa kıyısında uyurken duruvermiş genç kalbi.

Şimdi ben bu gece Taksim'e çıkacağım, insanları ve ışıkları görmek,

Dans edip gülmek için, inanmak için hayatın devam ettiğine...

640

Yeni baharın ilk çilekli tatlısı, her şeyi affettirecek nefislikte...

639

Neden bir türlü içim rahat etmiyor,

Ne diye hala, bunca zaman sonra

Seni evime davet ederken

Tüm yediklerim ağzıma geri geliyor

Bir bilebilsem!...

638

"I've got a mind to give up livin'

'n' go shoppiiiiiiiin' instead!"*

*BB King'in "All over again" şarkısından alıntıdır.

637

Herkes birbirini yarı yolda bırakıyor

Ve ikimizin de korkuları içimizde duruyor

Beni sorarsan ben hala dünyaya inat,

Seni sevmeyi denemeye devam ediyorum...

636

"Endişelenme" diyorsun,

beceremiyorum...

635

(20 MART PAZAR)

Eski dostlardan bir seçkiye dışarıdan bakış:

Tulum-flüt çalanlar, türkü söyleyenler

Bıyıklı sosyalist adamlar ile

Saçları rastalı Hindistan yolcuları

Yanımda okumayı seven bir Kürt,

Üstelik Nevruz o gün, 3 yıl öncesini hatırlıyorum

Evimizin bahçesinde ateş yakıp dans ettiğimiz

634

Açılmaya ihtiyacımız var, diye karar verdik bu akşam ikizimle...

Gençlik ruhu lazım bize şimdi-daha fazla sarma tütün, daha uzun sokak oturmaları, daha güneşli akşamüstleri, daha güleryüzlü İstanbullular, daha açıklık lazım!

633

8 yıl geç kalmış bir teşekkür...

632

(17 MART PERŞEMBE)

Kendimi yapayalnız hissediyorum zaman zaman...

631

Gökkuşağı altında gülümseyen

Galata'ya nazır, elde sarma cigara

Güneşin altında bir bardak bira

Tek istediğim buydu bugünden!

630

Söyle,

Sen kimleri taşıyorsun ceket cebinde?

Konuş,

Kim engelliyor senin Kral olmanı...?

629

(14 MART PAZARTESİ)

Başkasının benim yerime aldığı intikam:

Şimdi anladın değil mi
Kimin için kime sırtını döndüğünü
Şimdi görüyorsun işte
Kimin yanında kaldığını, kimin seni bıraktığını

Nasıl,
Uğruna en yakınlarından vazgeçtiğin,
Sağ elini kırdığın, beni kırdığın,
Kendini unuttuğun, değerini kaybettiğin
Biri tarafından ortada bırakılmak,
Arkandan laflar edildiğini görmek
Üstelik de çocukça, adice laflar-
Nasıl şimdi
Nasılmış...?

628

Baharı beklerken masmavi bulutlar boyuyorum kendime, güneşli bir akşamüstü çimene uzandığımda daha uzun hayal kurabilmek için...

627

Kulaklarım hala duymuyor.

626

(11 MART CUMA)

Bu gece bir adam, uzun saçlı bir çingene, bıyıklarının altından bana sordu:
"Neden gelmedin, davulumu çaldığımda
Korkuyorum bu varoşlardan, ürküyorum silahlardan
Neden gelmedin, geceye haykırdığımda
İstemiyorum kavgasını izlemeyi kabadayıların..."*

Gitarını tıngırdattı...

İçimden tekrarlayarak her sözü, cevap verdim ona:
"Gelecektim, davulunu duyduğumda
Var gücünle geceye haykırdığında
Başka bir semtinde büyüdüm ben şehrin
Ama alemler bile ters düşüp çarpışır..."*

İkimiz çarpıştık...

Bu gece bir adam, altın dişli bir çingene, bıyıklarının altından bana anlattı:
"Artık yok olan, bir zamanlar buradaydı
Çıkışları ve düşüşleri var elbet herkesin
Yapayalnız bir çığlıkta gez dünyayı
Ama Güneş doğduğunda yanında olacak senin..."**


Dünyayı öyle bir yürüyordu ki, sanki hepsi onunmuş gibi!
Ben böyle yürümeyi ondan öğrendim.

*Gogol Bordello'nun "When the universes collide" adlı şarkısından alıntı ve hafif müdahaleli çeviri

**Gogol Bordello'nun "Sun is on my side" adlı şarkısından alıntı ve hafif müdahaleli çeviri

625

İçimi kemiren korkular, aklıma üşüşen kötümser hisler yerine, güzel şeylerden bahsedelim bu akşam:

Derici dükkanında kaybolduğum karlı gün

Rüyalarımda bile görmeye cesaret edemeyeceğim kadar renkli, simli, tuhaf deriler, çuvallar, kadifeler arasında gezdim...Büyülenmiş gibi baktım teker teker hepsine, ellemeye cüret edemeyerek çekine çekine dokundum...Gözlerim bu renk ve desen cümbüşünde belli bir şekil seçemez oldular bir süreliğine...

624

Tüm dertlerden kurtulmak için yapılacak tek şey var:


Şimdi senle yatağa girsek, yorganlar altında uykuya dalsak
Bana arkamdan sarılsan, omuzlarımı nefesinle ısıtsan
Günlerce gecelerce uykuya yatsak senle, hiç uyanmasak...

623

Bembeyaz olmayı arzulayan bir kızı izledik bu akşam, tek bir lekeye tahammülü yoktu...
Hiç görmediği bir taraftan bakmaya zorladı onu hocası; üzerine bir damla siyah dökülse daha beyaz olacağını gösterdi...
Kuğuya dönüşmüş lanetli bir kızcağızdı o, olabildiğince saf, bir uyuyan güzel misali beklemekteydi kaderindeki gerçek aşkı; yeniden insana dönebilsin diye...
Ancak en iyi olan hak edebilirdi prensi ve disiplinden geçiyordu "iyi" olabilmenin yolu...Annesi de öyle diyordu,annesini dinlerdi o...
Acı veren zevkleri vardı, parmak uçlarına kalkmak gibi, zevk veren acıları saklanıyordu ayak tırnaklarında...
Beyaz gömlekli bir piyano öğretmenini hatırlatıyordu aslında bu haliyle, kendini cezalandırmayı seven hali...
Öfkeli bir annesel süper-egonun baskısı altında ürkek, sessiz, kapanıkken, içini kemiriyordu o bir damla siyahın düşü...
Hep korktuğu, dehşetle uzaktan seyrettiği "öteki"ne dönüşmeliydi, simsiyah olana, prensi baştan çıkarabilmek için...
Kendine, en alışık olduğu şeye yabancılaşmalıydı şimdi, en yabancı olduğuna dönüşebilmek için-belki bir böceğe...
Aslında düpedüz evet, bir sabah dev bir karafatmaya evrilen adamı hatırlatıyordu trajedisi...
Her şeyi yapardı "kötü" ikizi olabilmek için şimdi, her şeyini verirdi, öyleyse bunu herkese göstermek için...Döndü, döndü, döndü, kanatlandı ve yavaş yavaş siyaha kesti....

622

Yok-
Bırakmayacağım ben seni!
Mücadeleyi bırakmayacağım,
Gülmeyi, ağlamayı, şaşırmayı
İnanmayı,inanmaya çalışmayı...
Yok yok
Ben yaşamayı bırakmayacağım!

621

(06 MART PAZAR)

Lütfen-
Bu gecenin gerçek olmadığını söyle!

620

(05 MART CUMARTESİ)

Belki de hiç duymamıştın, en sert-aynı zamanda ince yerimden kırıldığımda çıkan "çıt!" sesini...

619

Hayat Alternatifi

Bütün gün gözlerimi açamadım,

Bir ara, bir posta daha ağlayıp

Sonunda kör olmayı bile düşündüm

Dünyaya görmeden katlanmak

Daha kolay olurdu elbet-

Hem belki müziğe başlardım

Kör bir caz piyanisti olurdum

Kim bilir!...

618

(03 MART PERŞEMBE)

"Kimse bana ne hissettiğimi sormadı..."diye başladım ağlamaya, incecik yağan kar gibi.

"Seni çok özleyeceğim!" diye hıçkırdım, aniden patlayan kapkara fırtına gibi.

Mahvoldum düşününce, "Şimdi benden sonra enseni kim öpecek? Değerini bilecek mi onun, hep ılık ılık orada durduğunu fark edecek mi...?"diye. Mahvoldum.

Öyle bir ağlamaya tutuldum ki; bunaltan Ağustos akşamı birikmiş sağanak gibi.

"Senle yapmak istediğim daha bir sürü şey vardı...!"diye sayıkladım.

"Bazı şeyleri hiç unutmak istemiyorum"dedi,"Ne olursa olsun-onları düşün,biz bunlarda mutluluk bulmuştuk."

Öyle bir ağlamak ben hatırlamıyorum; yıllarca susmuş, susmuş gibi.

"Ben hemen unutmak istiyorum!" diye bağırdım,"Hemen! Hemen...!"

................................................................................................................................................

Beni unutmak zorunda bırakma, yalvarırım.

Bu sefer kolay olmayacak, biliyorum.

Her şeyi hiçe sayıp boşa çıkarma, yalvarırım.

Bu sefer böyle olmasın, istemiyorum.

617

(02 MART ÇARŞAMBA)

Sen de yapar mıydın aynısını,

sıkışıp kalsan günün birinde

ıssızlığın ortasında yapayalnız

henüz bir göktaşıyken bile

hep seni bekleyen bir kaya altına?

Hemen vazgeçerdim ben hayattan

Sen kolay bırakmazdın, değil mi?

Günlerce,gecelerce dayanırdın susuzluğa

En coşkun şelaleyi düşleyerek

Yaşam pınarından içeceğin an için tutunurdun

Gerekirse kesip atardın seni öldüren kolunu!

Yeter artık-gel bana,bırak bunları,bu hesapları bir kenara, intikamdan vazgeçir beni,vakit kaybetmeyelim daha fazla-Seni,hayatta kalmayı başardığın her sabah için doya doya, nefesim kesilircesine öpmek istiyorum!

616

Uzaklara, çok uzaklara gitmek istemiştim.

Senden uzaklara...

Yine ben geldim ayağına.

Kalkmış bana diyorsun ki; aklına takılmış benim bir cümlem.

Duyduğuma sevindim-

Benim aklımda aylardır asılı duruyor senin yüzlerce cümlen!