367

(24 HAZİRAN PERŞEMBE)

Yalnız Kızın Gökkuşağı

Sadece bu var elimde, bu-adı her neyse.

İçimdekiler... Düşlerim, renklerim...

En kasvetli fırtınanın ardından doğan Gökkuşağını boyadım bugün.

Düşlerimle, renklerimle.

Hiçbir şeyin üstesinden gelemeyen, zavallı küçük bir kızım aslında.

Anladım.

Bende bir sorun var, hiçbir şeye inanmıyorum.

Kimseye güvenemiyorum, hiçbir şeye ait hissetmiyorum.

Öyle köksüzüm ki! Hemen şimdi terk edebilirim Dünya'yı!

Üstelik, işin garibi; böyle köksüz olmayı ben istedim-bu kadar yalnız...

Özgürlük sandım ıssızlığı, ben seçtim böyle olmayı.

Aslında ben sadece, fark ediyorum yaşamanın anlamsızlığını,

İnsanları tanıyorum sadece, büyütülecek şey değil,

Bir de babamı özlüyorum haftada bir, önemli değil-

Bir derdim yok kendimden başka-kendimi de ben yaptım.

Tanıdığım herkese değerini ben biçtim, ben yoksam onlar da yok.

Gözlerimi kapayınca gördüğüm karanlıktan ne düşler yaptım,

Kimsenin haberi yok-şimdi onlardan bir gökkuşağı boyuyorum kendime.