Bir bekleme odasında 3 kişi...
Bir sinirli ve tedirgin kadın,
İki adam; biri dominant ve hep bağıran
Diğeri daha sessiz, daha işbirlikçi...
Belli ki bir iş görüşmesini beklemekteler,
Fakat birden ışıkları sönen binada
Sessizliğin ortasında unutulmuş buluyorlar kendilerini-
Kapısını açamadıkları bir cam kafeste kilitli-
"Bekleme"ye mahkum, çaresiz deney hayvanları...
"İzleniyoruz" diye ortaya atıyor bağıran adam,
"Bu da görüşmenin bir parçası" diye karar veriyorlar-
"Deneniyoruz." "Çözmeliyiz bilmeceyi."
Varsayımsal ipuçlarını aramaya koyuluyorlar sonra
Odanın her yanına binbir şekilde serpilmiş olan-
İlk ipucu bir masal kitabı, bazen bir resim, bir lamba...
Buldukça arıyorlar, aradıkça buluyorlar bir şeyler,
Hırsları arttıkça dişleri bileniyor, sırları dökülüyor ortaya
Yaralarını kanatan ipuçlarıyla karşılaştıkça bir bir
Yüzleşiyorlar kendi rahatsız vicdanlarıyla,
Şimdi öğrendik ki birbirini tanımazmış gibi yapan
Bu sinirli kadın bir zamanlar çocuk aldırmış
Az önce üzerine saldıran şu gözü dönmüş adamdan.
Peki ya sessiz adam, o masum mu göründüğü kadar...?
Oyunun sonunda diğer ikisi yitik yere yığılmışken
Aniden açıveriyor kapıyı, kilitli bile değilmiş meğer!
"Benim suçum yok" diyor hain gülüşüyle ve ekliyor:
"Yalnızca çok sevdiniz ipuçlarını aramayı ve
Kaptırdınız kendinizi, en gizlinizi bana anlatmaya!"
Doğrusu; ikisi de denememişti bir kez olsun
Kendi elleriyle kapıyı açmayı, kilitli kaldıklarına inanmışlardı
Şimdi Hansel ve Gretel gibi hissetmekteler kendilerini
Ama cadı kim?... 3. adam mı kendileri mi?
Gözlüklü ve kötümser bir Fransız'ı hatırlatıyor bana
Bekleme odasındaki 3 kişi,"İnsan insanın cehennemi" diyen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder