Masumiyet müzesini açacağız, dedi
Uzun zaman olmuştu görmeyeli ya
Yine de tanıyıverdim ensesinden
Ben de biriktiriyorum, dedim
Bavuluma doldurduğum anıları
Yüzlerce kırık kalbi düşündüm
Atma sakın hiçbir şeyi, dedi
Yıllarca taşıdığım eşyayı hatırladım
Fotoğraflar, biletler, mektuplar
Bir gün müzeye koyarız, dedi
Papatyadan bir duvak, bir altın yüzük
Eski anahtarlar, şarap mantarları
Gülümsedim, yutkundum
Kolyeme baktı, durdu, güldü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder