4627

(21 ŞUBAT)

Gözlerimi açamayacak kadar bitkindim sabah, yine de matımı yayıp rahatlatıcı yoga pratiğine başladım. Her seferinde olduğu gibi çok iyi geldi.

Neden böyle çabuk yıkıldığımı düşündüm, kendimi çocuk gibi buldum; istediği olmayınca ağlayan çocuklar gibi... Aksiliklere rağmen, o iskele balıkçısında küçük bir masaya oturup karşılıklı bira içmek güzeldi aslında. Görebilseydim bunu, şükredebilseydim. 

Neden hala hala hala bir yol alamadım?