555

İçime akıttığın pis dereyi temizlemeye çabalıyorum_

neyse ki engin bir denizim ben, tertemiz...

554

Ancak ayakkabıyı giyebiliyorsan,

gerçekten prensessin...

553

(28 ARALIK SALI)

Evlenmeye karar verdim, 7 yıl sonra

Belki de 3...

552

(27 ARALIK PAZARTESİ)

Şimdi anlıyorsun ne kadar kırıldığımı, kendine saklamayı seçtiğin şeyler olduğunu öğrendiğimde,

şimdi anlıyorsun değil mi, en çok tek olmayı istediğimi, şimdi anlıyorsun sen de işte...

551

(26 ARALIK PAZAR)

Evde sakin bir gün geçirmeyi çok özledim...

550

(25 ARALIK CUMARTESİ)

"İlk doğuşum geçti gitti; bu solukta aşktan doğmuşum; ben, kendimden de fazlayım artik, ikinci kez doğmuşum ben."

549

(24 ARALIK CUMA)

Boşuna mı bunca dökülmesi saçlarımın?

Bana yedirdiğin çilekler boşuna mı?

Terlemeler boşuna mı, yatak gıcırtıları?

Uydurulan Yunanca sokak adları?

Ya öğretilen öpücük isimleri?

Kahvaltılar boşuna mı?

Serin gecelerin yağmur şıkırtıları?

Çimenlerde içilen biralar boşuna mı?

Limon kokuları boşuna mı?

Boşuna mı dökülen göz yaşları?

Sarılıp ağlamalar, gülüşmeler?

Hayali kurulan tren yolculukları?

Bütün bunlar boşuna mı?...

548

kodlar...hayatım kodlardan ibaret...

547

(22 ARALIK ÇARŞAMBA)

Beni hiç etkilemiyor doğrusu

Bu gösterişli tavırlarınız bayım,

Özür dilemek için bence artık çok geç

Ve hala yüzüme bakacak cesaretiniz

Olduğunu görmek daha tiksindiriyor beni!

546

(21 ARALIK SALI)

Yüksek ökçelerime sordum,

"Daha kaç kişiyi çiğneyeceksiniz?"

Küstahça cevap verdiler:

"Dilediğimiz kadar!..."

545

Üç kız kardeşten biri, doğar doğmaz başlamış ömrümün ipini eğirmeye, ikincisi ölçmekte, üçüncüsü kesecek günün birinde... İstanbul'da dolaşmaktayım; ömür ipim etrafa dolanıyor, yumak an be an sarılıyor yüzlerce yüz, ses, renk, koku, çeşni labirentinde... Baktığım her bir yüz, bakışımı yakalayan her bir gülüş, çaldığım her bir kapı yahut attığım her bir adım hafızamda farkına varmadan kaydediliyor... Hatıralar; ipte düğümler_zamana attığım her düğüm, geçeni gelene bağlayan köprü... İpteki her kesik; içimdeki bir yarık_zamanı yutan bir kara delik... Dolaşık görüntüler ve kaotik duygular arasında kayboldum. Yolumu bulabilecek miyim?...

544

(19 ARALIK PAZAR)

Abdal'ın Yolculuğu_Ölüm ile Karşılaşma (XIII)

Abdal, nadasa bırakılmış sarı bir tarlaya doğru ilerlemektedir, kafası henüz görüntülerden arınmakta... Hava soğuktur, kıştır, ağaçlar çıplak... Ardında bir iskelet görmektedir, kara zırha bürünmüş, beyaz bir ata binmiş... Onun Ölüm olduğunu tanır.

Durduğunda naçizane, sorar: "Öldüm mü?"

Gerçekte boş ve ıssız hissetmektedir.

İskelet cevaplar: "Evet, bir bakıma. Eski dünyanı feda ettin, eski kendini kurban ettin. İkisi de ölüp gittiler."

Abdal bunun üzerine düşünmeye dalar, mırıldanır: "Ne acı..."

Ölüm bunu bir baş sallamasıyla kabul eder, "Evet, fakat yeniden doğmanın tek yolu bu. Yeni bir Güneş doğuyor şimdi ve bu senin için dönüşüm vakti."

Ölüm giderken Abdal sözlerindeki doğruluğu sezmektedir. Kendisi de bir iskelet gibi hissetmektedir, olduğu her şey ondan sıyrılıp atılmış... Bu, anlamaktadır ki, tüm büyük dönüşümlerin başlama şekli, eti kemiğe dek sıyırmak, sonra kemiklerin üzerine yeniden et ve kan toplamak....

543

(18 ARALIK CUMARTESİ)

Hatırlamak istemediğim bir gün

542

verum esse ipsum factum

541

Ortaya çıkarmak: delillerle göstermek, ispat etmek

Ortaya çıkmak: yokken var olmak, meydana çıkmak, türemek.

Örtmek: korumak, görünmez duruma getirmek veya gizlemek amacıyla üzerine bir şey koymak.

Meydana çıkarmak: açıklığa kavuşturmak, belli etmek, bulmak.

Bir zamanlar, ancak örtüsünü kaldırınca ortaya çıkıyordu şeyler...

540

Yaşlı ve cool bir kadın olup kocaman inatçı gülümsememle sokaklarda yürümek istiyorum!

Siyah kat kat elbisemin içine jartiyerimi, altına platform ayakkabılarımı giyip dışarı çıkmak istiyorum!

Siyah pırlantalı kedi tırnaklarımı takıp parmaklarımı bir adamın sırtına geçirmek istiyorum!

539

Hasta yatağımdan kalkıp şehrin tozunu attıracağım geceleri sabahlara bağlayacağım günleri sabırsızlıkla, hırsa yakın bir yaşam tutkusuyla beklerken bir bilgenin sözlerini hatırlıyorum:

"Gül düşünür gülistan olursun, diken düşünür dikenlik olursun."

Rumi

538

Benim hala umudum var

İnkar etsem de istediğim kadar

537

(12 ARALIK PAZAR)

Nefes aldıkça boğazımın acıdığı,

uykumun arasında öfkemin kabardığı

yastığımın hem gözyaşlarıyla

hem çeşitli vücut sıvılarıyla ıslandığı

zamanın yittiği tuhaf, uzun bir gece...

536

......

......

???

!!!!!!!!!!!!!!!

...

...

..

.

......

535

Kabul edemiyorum

534

Ateşli kabuslar arasında kıvranılan sabah ezanı vakitleri

Beni bir otelin balkonunda en büyük korkumla yüzleştiren sen

Ve Galata efsaneleriyle karışan düşlerimde giydiğim pabuçlar....

533

Merhaba ben Rana Öztok,

Bugün sizlere Galata Kulesi'ni çizerken

Bir yandan da hikayesini anlatacağım

Ahşaptan yapılan ilk Bizans kulesinden

Gözü dönmüş haçlıların yıktığı ve ardından

Cenevizlilerin yığma taş tekniğiyle yeniden yaptığı

Bu 70 metrelik yangın gözetleme kulesi

Neler görmüş neler geçirmiş dinleyeceksiniz

Fatih'in karada yürüyen gemilerini gören

Kulenin zindanında kimin kanı aktı ya da

Kazıklı Eflak Voyvodası'nın kafatası

Nasıl olup da kule dibine gömüldü

Voyvoda caddesinde yürürken ağır ağır

Esrarlı efsaneleri birer birer anlatacağım...

532

Sen hayatımda olursan; insanlara, her şeye ve kendime daha fazla inanabilirim, diye düşünmüştüm. Hayata daha sıkı tutunabilirim sanmıştım.

Öyle olmadı. Sen olduğun için, her şeye ve herkese, hatta kendime daha az güveniyorum şimdi.

531

(6 ARALIK PAZARTESİ)

3 Vakit:

Kuşluk: Unutulmuş vakit

İkindi: Uyanılmış vakit

Dem: Uyuşulmuş vakit

530

İlan:

Her şeyi benle birlikte keşfetmeye hevesli, yazgısını bütünüyle kabul etmiş ve hatta başına gelenlerin tümünü seven, "iyi" ya da "kötü" gibi ayraçlara ihtiyaç duymayan, hayatta ne yaparsa yapsın bunda bir dağa tırmanma olan, bir de mümkünse hafif etli, ensesi kalınca adam aranıyor

529

(04 ARALIK CUMARTESİ)

Yağmura karşı rüzgara karşı yürüdük

Hava bozacak demişlerdi, bozmuştu işte

Kedere doğru, çaresizlik içinde yürüdük

Ben birini bekliyordum, o birini arıyordu

Kış gelecek demişlerdi, gelmişti birden

Ben birini özlüyordum, o birini düşlüyordu

528

(3 ARALIK CUMA)

γνῶθι σεαυτόν:*

Beceriksiz adamlardan nefret ediyorum,

Kendini tanımayan insanlarla tanışmak istemiyorum.

Nedense, hayatıma şöyle ya da böyle giren tüm "güçlü" adamlar,

Kısa süre sonra güçsüz, iradesiz zavallı mahlukata dönüşüyorlar.

Bir şekilde kabul etmeliyim, sanırım "iyi" bir anne değilim.

*γνῶθι σεαυτόν: "Kendini tanı" anlamındaki Yunan atasözü. Delphoi Apollon Tapınağı'nda yazar.

527

Karmançorman ve kendimden kaçar halimde

Kendinden habersiz bir kız beni bol bol güldürdü.

526

Hayatın baş döndürücü hızına kapılıp hiç düşünmeden geçirdiğin

günlerin gecelerinde, kendi içine düşmekten korkmak...

Ve bir soru: Neden ikisi bir arada olmuyor?

Neden ya yatakta huzurluyum, gülüyorum

Ya da dışarıda koşturuyorum, çalışıyorum-

Birini yaparken öbürünü özlüyorum, neden?